ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีฝูงกบที่ใช้ชีวิตอย่างเสรีและมีความสุขในบึงน้ำแห่งหนึ่ง แต่แล้ววันหนึ่ง พวกมันบางตัวคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่นี้ไม่ถูกต้อง พวกมันควรจะมีกษัตริย์ปกครองพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงได้ไปอ้อนวอนกับเทพเจ้าจูปิเตอร์เพื่อขอในสิ่งที่ร้องการ “ท่านจูปิเตอร์ผู้เปี่ยมด้วยพลัง” พวกมันร้อง “ส่งกษัตริย์ให้เรา เขาจะได้ปกครองเหนือเรา และทำให้เราอยู่ในกฎระเบียบ” เทพเจ้าจูปิเตอร์หัวเราะกับสิ่งที่พวกมันปรารถนาและได้ส่งท่อนไม้ขนาดใหญ่ลงมาที่หนองน้ำนั้น ฝูงกบตกใจสุดขีดกับเสียงท่อนไม้กระทบพื้นน้ำ พวกมันทั้งหมดจึงรีบไปยังริมตลิ่งเพื่อจะมองดูเจ้าสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่น่ากลัวนั้น แต่ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อพวกกบเห็นว่ามันลอยนิ่งไม่ไหวติง กบบางตัวที่กล้าหาญก็เสี่ยงชีวิตว่ายตรงไปยังท่อนไม้นั้น พวกมันกล้าที่จะแตะต้องท่อนไม้ซึ่งยังคงลอยนิ่งไม่ไหวติง แล้วกบบางตัวก็กระโดดขึ้นไปยังท่อนไม้นั้น พร้อมกับกระโดดโลดเต้น หลังจากนั้นพวกกบก็มัวยุ่งกับภารกิจประจำวันของมันโดยไม่ได้ชำเลืองมองกษัตริย์ท่อนไม้ซึ่งลอยนิ่งอยู่ในความมืดเลยด้วยซ้ำ แต่จากนั้นไม่นาน พวกมันก็เริ่มคิดว่าสิ่งนี้ไม่เหมาะกับพวกมัน จึงพากันอ้อนวอนเทพเจ้าจูปิเตอร์อีกครั้ง “พวกเราต้องการกษัตริย์จริงที่สามารถนาปกครองเราได้” คราวนี้เทพเจ้าจูปิเตอร์โกรธจัด จึงได้ส่งนกกระสาตัวใหญ่ลงมาให้ และมันก็เริ่มล่ากบเป็นอาหารของมันวันแล้ววันเล่าจนกระทั่งในหน้องน้ำนั้นไม่มีกบเหลืออยู่สักตัวเดียว นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ไม่มีผู้ปกครองเลยยังดีกว่ามีผู้ปกครองที่ทารุณโหดร้าย
จากที่ได้อ่านนิทานเรื่องนี้แล้วคุณได้รับอะไรจากมันบ้าง
กบน้อย น่ารักจังเลยคะ อิอิอิอิอิอิอิ
ตอบลบไม่ได้อ่านนิทานแบบนี้มานานมากกกก ดีดีๆๆๆ
ตอบลบครูเคยเล่าให้ฟังสมัยยังเป็นเด็กน้อยขี้ดื้อ ตอนนั้นสนกและตื้นเต้นมากเลย
ตอบลบเหมือนผู้นำในยุคปัจจุบัน
ตอบลบ